Historie rodzinne - Recenzja książki #275

Dzisiaj przychodzę do was z książką 'Historie rodzinne' napisane przez Izabele Pietrzyk - Polska pisarka mieszkająca w Szczecinie, jest filologiem, wykłada język rosyjski na Uniwersytecie Szczecińskim. Publikowała teksty naukowe z dziedziny językoznawstwa. Jest autorką świetnych powieści: 'Babskie gadanie' oraz 'Wieczór panieński'. Których niestety nie czytałam, ale zapewne kiedyś nadrobię.

'Kiedyś trzeba zdobyć się na odwagę i posegregować w życiu wszystko, 

a potem zdecydować, co zostawić, a co wyrzucić.'

     Główną bohaterką książki 'Historie rodzinne' Jest Wiktoria, która związała się z nieodpowiednim mężczyzną, hojnym, lecz agresywnym. Po kilku latach kończy ten toksyczny związek. Wiktoria pracuje w szkole jako nauczycielka i ma własną klasę. A po nieudanym związku próbuje zacząć życie na nowo i odbudować relacje z rodziną (Matką, Ojcem) Na pomoc przychodzi jej siostra.

       Mela, siostra Wiktorii zabiera ją do własnego domu, gdzie mieszka razem z dwojgiem dzieci - Mirkiem i Melą, którzy ciągle się kłócą i nie potrafią się dogadać, ale to tylko pozory, w końcu to rodzeństwo. Razem z nią mieszka jej mąż, który tymczasowo jest na morzu i wróci do domu za kilka miesięcy. Jedynym i największym problemem Wiktorii w zamieszkaniu u siostry (Chociaż w połowie to też jej dom) jest jej szwagier - Twardym, silnym, skończenie mądrym mężczyzną który nigdy jej nie lubił i zrobi wszystko by pozbyć się jej z domu. 

       Dużą role odgrywają także rodzice. Matka, ciągle gderająca. Zrządzająca intrygi i próby aby swatać swoją córkę z synem swojej sąsiadki, który uważa się za najlepszego na całym świecie. Ojciec, który jest wiecznie obrażony. Oraz historia ich rodziców.. 

       Mela nigdy nie pracowała. Jej mąż na to nigdy nie chciał przystać. W pewnym momencie Mela rozpoczyna pracę, ale czy będzie wstanie o tym powiedzieć swojemu mężowi gdy wróci? Mirek studiuje i w pewnym momencie jest podejrzany o bycie gejem, jednak rzeczywistość jest całkiem inna i bardziej skomplikowana. Emilka, najmłodsza w rodzinie, chodząca jeszcze do Liceum, uważana za pyskatą. Zła na swoją ciotkę Wiktorie, że kiedyś ją zostawiła i zapomniała, a teraz nagle wraca, niestety nie wie co spotkało ciotkę. Jednak ich podobieństwo charakterów jest bardzo duże i w końcu znajdują wspólny język. Natomiast Wiktoria nadal jednak postanawia nikomu nie mówić jaki był jej były facet i co robił. 

       Przyjaciółka bohaterki mimo wszystko wybacza jej ciągły brak czasu i wszystkie we trzy zaczynają szukać Wiki mężczyzny w sieci, a ta zaczyna korespondować z jednym z nich i się spotykać, ale do tego wszystkiego dochodzi Ojciec dziewczynki z jej klasy. 

      Po powrocie męża Melki w ich domu atmosfera najlepsza nie jest. Dochodzi do większych konfliktów między nim a dziećmi. Ojciec nie może uwierzyć w romans jego Syna i również w to, że Emilka pójdzie na studia. Proponuje też spłacić szwagierkę aby ta się wyprowadziła. Wiktoria przystaje na propozycję i razem ze szczeniakiem wyprowadza się do nowego mieszkania a w wyprowadzce pomaga jej siostrzenica. 

    Ja osobiście mogę powiedzieć, ze mi książka bardzo się spodobała. Nie jest ona oczywiście jakaś wybitna, nic ze sobą specjalnego nie niesie. Jednak jest taka normalna, luźna i to chyba mi się w niej najbardziej spodoba. Jeżeli mamy jakiś gorszy nastrój to jest idealna książka na taki okres. Powiedziałabym, że taka zwyczajna książka, przedstawiająca rzeczywistość, codzienność. Potrafi poprawić humor niektórymi sytuacjami. Chociaż zdarzyło mi się, że mnie zirytowała, jednak to nie sama książka co jedna z osób. Mimo wszystko uważam, ze książkę warto przeczytać ;) Więc polecam! 

INSTAGRAM